Improvisatie 3

Een improvisatie in een The Police samenstelling: drums, bas, gitaar. Het zou goed kunnen dat Peter gitaar speelt. En ik bas. We improviseerden over alle grenzen heen. En hard. Op één akkoord.

Het nummer heeneft in de verte iets van The Magnificent Seven van The Clash. Uit 1981. Komt denk ik door de drums. Die roffel. Ze lijken daardoor op elkaar. Het verschil? Onze opname is gemaakt in het illustere Augustinus, Leiden. Het nummer van The Clash in de – ook illustere – Electric Lady studios in New York. Het enige dat in ons nummer ontbreekt is de hiphop-tekst, zoals op The Magnificent Seven: “Ring, ring, it’s 7 AM. Move yourself to go again. Cold water in the face. Brings you back to this awful place”. Geïnspireerd op het nummer van Sugar Hill Gang (hoe verschillend kunnen nummers zijn ..): “Now, what you hear is not a test I'm rappin' to the beat, And me, the groove, and my friends are gonna try to move your feet”. Etcetera. Veel kinderen van de jaren zeventig kennen de tekst uit hun hoofd. Op muziek van Chic: Good times.

Mooi hoe verhalen bij elkaar komen. Het nummer van Rappers Delight ontstond in september 1978, nadat Chic met Blondie en The Clash een aantal concerten gaf in het Palladium in New York. Toen Chic Good Times inzette, kwamen rapper Fab Five Freddy en de leden van The Sugarhill Gang (Big Bank Hank, Wonder Mike en Master Gee) het podium op en gingen freestylen met de band. En voordat je het weet heb je Rappers Delight. Het eerste rapnummer voor het grote publiek. The Clash hadden ook Good Times kunnen gebruiken. Achteraf. Maar dat hebben ze niet gedaan. Wij wel, jaren later. Als cover (dat mocht toen weer) van Defunkt, die noemde het In the good times: “Lying in the street. Dancing to the beat. Of my heart breathing”. Misschien wel het eerste nummer dat ik zong in de band.

Uitgebracht in 1980. Ze waren The Clash voor met hun hiphop. Het waren de jaren van de harddrugs. Ik kan me levendig de film Wir Kinder vom Bahnhof Zoo herinneren. Met Christiane F. Een film uit 1981 naar een boek uit 1978. Het speelde in Berlijn. Maar harddrugs waren toen overal. Het was de plaag van de jaren tachtig. In de winter van 1981 was ik in Berlijn. Een van de stops was Station Berlin Zoologischer Garten, zeg maar Bahnhof Zoo. En inderdaad: daar waren de heroïneverslaafden. Over dat uitstapje is nog veel te vertellen. Heeft niets met Divaz te maken overigens. Zoals eindeloze nachten in Berlijnse clubs en discotheken. In de rij voor het stoplicht naast David Bowie staan (in een Rolls Royce als ik het me goed herinner). Dat is allemaal voor een andere blog.

Electric Lady. Doet denken aan Electric Ladyland van Jimi Hendrix. Blijkt dat hij de studio heeft opgezet. Zijn LP Electric Ladyland (van de Experience) was al opgenomen in 1968. De studio opende in 1970. Een naam die voor meerdere doeleinden geschikt was. De hoes van de LP (Europese versie) heeft toen ongetwijfeld veel stof doen opwaaien. De LP staat op dit moment veilig tussen de LP’s. Bij de H. Als kind vond ik ‘m wel verrassend.

Anders dan onze CD-hoezen. Een Miro-imitatie (het origineel is nog ergens). Een foto van de zandduinen in Death Valley, California. En een zwart-witte hoes geïnspireerd op de silhouetten van The Beatles. Van een LP. Nee, ik dacht het niet. Van een poster. Dat wordt zoeken op het wereldwijde web. Onze demo’s waren supersaai. Gewoon zwart-wit met uitsluitend tekst. Toen goed leesbaar, maar nu heb je toch echt een leesbril nodig. We praten natuurlijk over bijna veertig jaar geleden. In de pré-leesbril-tijd. Goed, veel luisterplezier (met oordopjes) van Improvisatie 4.