Hang on (1986)

Onvervalste blues (https://youtu.be/jj2tmoUepsM). Met een titel waarvan je vermoedt dat er tientallen bluesnummers zijn met dezelfde titel. Spotify ingedoken, maar niets gevonden. Geen blues met de titel Hang On. Wel tientallen nummers met de titel Hang On. En een band met een intrigerende naam die een nummer met de titel Hang On hebben gemaakt: The Ethiopians. Nieuwsgierig zoek ik het nummer op. Eerst via Spotify. Daarna via Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=IYY2fF0X0iY. En de achtergrond op Wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Ethiopians). Blijkt geen Ethiopische band te zijn, maar een Jamaicaanse. De titel van het nummer heeft nog een toevoeging: Hang on (don’t let it go). The Ethiopians zijn opgericht door Leonard Dillon. En die woonde in Kingston, in Trench Town. Heeft nog opnamen gemaakt met The Wailers.

Zo raakt onze Hang On aan Bob Marley. Na lang zoeken kom ik op Youtube nog een opname van Hang On tegen. Op het Chicago Bluegrass & Blues Festival van december 2019. Van Dr. Dog: https://www.youtube.com/watch?v=m-S1QIO1Zbo. Niet echte blues, maar wel met stevige gitaren. En als bonus vind ik nog het nummer Hang On van Luv’. Uit 1977. De B-kant van een singeltje. Een Nederlandse titel-connectie met een band (was het een band, of was het een pré-K3-groep?) die al ver weggezakt was in mijn herinnering. Ik heb hun ontdekking en doorbraak nooit gekoppeld aan Sjef van Oekel, maar dat is wel het geval. De producer van Luv’, Hans van Hemert, werd in 1978 gevraagd om de titelsong te leveren voor de VPRO-serie Het is weer zo laat!, ook wel bekend als Waldolala, met Dolf Brouwers (die heeft nog een link met Herman Brood uit de vorige blog: in 1979 namen ze samen het nummer Nooit Meer Terug Naar Die Rotschool (https://www.youtube.com/watch?v=JkO9BhOWuE4) op) als de louche nachtclubdirecteur Waldo van Dungen. Luv' wordt ingezet voor het openingsnummer en zingt “U.O. me” met als subtitel You're very welcome in Waldolala (https://www.youtube.com/watch?v=Cld0CgMZ7rc). Let op: er valt nog wel wat op af te dingen, maar het is ongetwijfeld een persiflage (of niet?).

Laat je het filmpje op Youtube doorlopen, dan krijg je vanzelf de volgende video in de rij voorgeschoteld. Wat schetst mijn verbazing: de titel van de volgende video is “de Van Oekel's Discohoek: Donna Summer -The Hostage” (https://www.youtube.com/watch?v=z1Abfmg3k7g). En wat blijkt (het staat mij niet meer bij, alhoewel ik zowel Avro’s Toppop Discoshow als Van Oekel’s Discohoek volgde) dat Donna Summer heeft opgetreden in de Discohoek. In het seizoen 1974/1975. Nog een primeur van Sjef van Oekel. Kan me niet anders voorstellen dan dat ze meer dan verbaasd was over de Nederlandse muziekprogramma’s en het kleine toneelstukje dat ze moest/mocht meespelen. Als persiflage dan op Avro’s Toppop Discoshow. Waarvoor Van Oekel op Oudejaarsavond 1974 van Ad Visser (!) een populariteitsprijs ontving. Dat dan weer wel. 

Donna Summer keek er later, zo blijkt uit interviews, overigens met dankbaarheid op terug en was ook in vervoering van Van Oekel en Ir. Evert van de Pik. Zie deze link een artikel van Leo Blokhuis, de popprofessor van Nederland: https://lees.bol.com/nl/article/leo-blokhuis-over-de-verhalen-achter-de-top-2000. Een citaat uit zijn interview: “Ik sprak haar op 5 november 2008. Dat was de ochtend nadat Barack Obama voor de eerste keer als president was verkozen. We waren in New York, ik zag de uitslag van de verkiezingen op Times Square. De hoop die leefde onder de Afro-Americans was geweldig, ook Donna was in een zéér goede bui. Na onze begroeting zei zij: “Ah. Nederlander? Sjef van Oekel!” Ze verwees natuurlijk naar de hilarische Sjef van Oekel-Show op tv. Het betekende haar doorbraak in Nederland, Europa en de wereld”. De doorbraak van Donna Summer gekoppeld aan haar optreden in de Sjef van Oekel Discohoek!

Ik heb het ook nog even gecheckt op IMDB: “Donna Summer's career started in this show. She appeared three times and was clearly amused by the weird behavior of Sjef van Oekel. In an interview in 2008, she recalls the fun she had during the recording of the show”. Als je googled op het nummer dat ze bij Van Oekel zingt (The Hostage), dan vind je het volgende: “The Hostage is a song by American singer Donna Summer from her debut studio album, Lady of the Night (1974), which was released exclusively in the Netherlands”. Het was ook haar eerste single en het openingsnummer van haar debuutalbum. Blijft de vraag nog wel even hangen, waarom ze haar debuutalbum (alleen) in Nederland uitbracht. Waarschijnlijk omdat ze getrouwd was met een Oostenrijker (Helmuth Sommer) en voor het uitbrengen van haar debuutalbum werkte als een model en achtergrondzangeres in München (https://en.wikipedia.org/wiki/Donna_Summer#1974%E2%80%931979:_Initial_success). Misschien als laatste nog een aardig detail: een van haar grote hits uit 1979 was On the radio. De titel van volume 9 uit het Divaz hitarchief. Zo komt Divaz ook weer uit bij Donna Summer (of andersom).

Terug naar Luv’. Die hadden vóór hun openingsnummer in Waldolala ook wel nummers uitgebracht (waaronder Hang On) en eind 1977 nog een aantal nummers met bekende titels als: We gaan nog niet naar huis, Klein, klein kleutertje en Hop Marjanneke. Maar dat leidde niet tot een groot succes. Niet verwonderlijk denk ik.

Goed. De link met The Ethiopians en Bob Marley heeft meer uitstraling en straalt meer op ons af zou ik zeggen dan die met Luv’. In elk geval muzikaal. Overigens heeft onze Hang On dat niet nodig. Het nummer straalt al van zichzelf. Een ode aan de liefde: “… he tells me to try, try and try to hang on to that dream that brings me nightmares, to that power that makes me weak, to that story that somebody once called love”.