Your name

“Sitting and watching the falling rain, all I feel is a mourning pain”. En: "So with my head high. And let the rain begin, so it will wash away, all the pain within”. Regen is een mooie metafoor voor emotie. Het hoeft niet altijd somber te zijn: “Raindrops keep fallin’ on my head”. Of: na regen komt zonneschijn. Maar ook: van de regen in de drup. Dan zitten we in de spreekwoorden en gezegden. Muziekteksten zijn toch eerder gedichten. Beter: het zijn gedichten. Niet zelden rijmen ze op de laatste woorden van elke tweede zin. Gekruiste rijm: AbAb. Nog vaker: gepaarde rijm. AaBbCc. Denk aan Mariana: Way-Day, Same-Vain. Zelfde bij Your name: Rain-Pain, Same-Name. Dat is dan wel weer somber: “And as the darkness grows, it’s still the same. Not a thing I can do to forget your name”.

Echte rijm. Dan denk je gelijk aan gedichten. Aan dichters. Aan Hooft, Gorter, Bloem, Campert, Kopland. Toch hebben die allemaal een gemis. Want hoeveel gedichten kennen mensen gemiddeld uit het hoofd. In vergelijking met songteksten. Lydia kent eindeloos veel songteksten uit haar hoofd. Maar hoeveel gedichten? Ligt het aan de muziek? Of beter gezegd het ontbreken eraan? Ik denk het wel. Tip voor de dichters: zorg dat je gedichten op muziek worden gezet. Dan onthouden mensen je gedicht. Zoals op de CD Denkend aan de Dapperstraat. Ik kan niet nalaten een op muziek gezet gedicht van deze CD te kopiëren:

De liefde kent de tijd te goed

Uren sterven als tantes op zondag

Is het voorjaar, is het winter

De bomen ontvangen de wind en buigen

Mijn verlangen is moe, mijn adem tandeloos

Ik ben het lichaamsdelen noemen moe

Zoals wij deden, tintelend van ontdekking

Ik ben de liefde moe

Alles gaat nu zwerven, door de wind verjaagd

Mijn handen, haar handen, mijn woorden

Seizoenen, wij nemen de pijn mee

Volgen de snelle liefde en sterven

Ik zal zeker sterven, zwervend

De liefde zoekend waar hij al eerder was

Tandeloos en moe

Gezongen door Bram Vermeulen. Prachtig. De moeite waard om op te zoeken op Youtube. Moest even nadenken van wie het gedicht was: Remco Campert. Natuurlijk. Zelf ken ik maar één gedicht helemaal uit mijn hoofd. Van Jules Deelder. Een gedicht met een lengte waarmee het kandidaat is voor de boekenlijst (gedichtenlijst) van de middelbare school. Weet niet of de oud-inwoner van Maassluis me het in dank afneemt. Let op: Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen, Maassluis. Hoekie om, trappie af. Gekkenhuis. Ja, Deelder. Dan kun je beter Campert hebben. Die heeft geen last van rijmschema’s of rijmdwang. Dan krijg je ook geen gekkenhuis. Bij rijmdwang moet ik denken aan mijn favoriete rijmzinnetje uit een Nederlands nummer: “’t is altijd lente in de ogen van de tandartsassistentie”. Krijg je niet meer uit je hoofd. Alarmschijf geweest. Gezocht of geniaal? Ik weet het niet. Ook weer vergeten van wie dit nummer is. Van Peter de Koning. Geboren in Vlaardingen. Ik geloof niet dat we bij Divaz zulke vondsten hebben. Wel genoeg nummers zonder rijm. Het eerste nummer met tekst was al zonder rijm: Palu de Brazil. En de meeste die volgden ook. Oh ja, The sweetest lie niet. Niet voor niets een catchy meezing-nummer.