One Summer's Night & Mariana

Een combi van One summer’s night en Mariana. Alsof One summer’s night het intro is. Achteloos uit de mouwen van de pianist geschud. Een opwarmertje voor het echte werk. We horen de CP-30. Dat is wel even wennen na tweeëneenhalf volume met uitsluitend piano.  We zijn aanbeland in de Witte Poort Kazerne. Een volgend tijdperk. Bij de Leidse Vereniging van Popmuzikanten. Met Chris Bernasco. Leider, componist en leider van Noordeinde. Waar ook Peter en Loek in spelen.

In het eerste nummer met zang dat we hebben opgenomen in de Witte Poort Kazerne – Mariana – krijgt Chris niet gelijk de hoofdrol. Peter zingt het nummer. Chris de tweede stem. Een opstapje. De volgende nummers neemt Chris de lead over: The sweetest lie.

Een gedachte schiet door mijn hoofd: bijzonder dat nummers altijd uniek zijn. En dat je blijkbaar oneindig kan doorgaan met het maken van nieuwe nummers. Steeds weer nieuwe. Zelfs nummers die deels dezelfde akkoorden hebben. Denk aan What’s broken van David Crosby. En Get Lucky van Daft punk (featering Pharrel Williams & Nile Rodgers (ja, daar is Chic weer terug)). Onvergelijkbaar. En toch dezelfde akkoorden. Alhoewel David Crosby even afwijkt in zijn refrein. Maar verder …  En zijn niet alle blues-nummers in de basis hetzelfde. En toch zijn ze steeds weer verschillend. Tot je – soms – een hele LP/CD hoort van één band. Dan kun je soms het gevoel krijgen dat alles hetzelfde klinkt. Krijg je de gedachte: “Nu heb ik het wel even gehoord”.

Ook de titels van nummers zijn vaak (bijna) uniek. Spotify en het wereldwijde web maken het makkelijk om dat te checken. Een zoekopdracht op One Summer’s night levert maar één nummer op in Spotify. Van Jim Pirinelli en zijn album Bikes & Boates & Beers. Dat belooft niet veel goeds. Die bikes zullen geen fietsen of mountainbikes zijn, mijn eerste associatie. Jim heeft één EP gemaakt. In 2007 met zes nummers. Neofolk, zoals hij het zelf omschrijft. Jim heeft geen Wikipedia-pagina. Er is weinig over hem te vinden. Niet meer na 2007. Of. Toch wel: in 2019 verschijnt hij in de International Movie DataBase (IMDB). Met de vermelding van The dream box. Een korte film van vier minuten. Even lang als het gelijknamige nummer van zijn EP. Een video waar Jim zichzelf speelt, naast vier andere spelers. Een idee waar wij nog een voorbeeld aan kunnen nemen. Filmpje onder een nummer. En dan als filmregisseurs en acteurs op IMDB.

Verder levert One Summer’s night nog één andere vermelding op. Van een boek van de hand van Kiley Dunbar. Ook uit 2019. Volgens Amazon.com een ‘uplifting, gorgeously romantic, feel good read’. Over een jonge vrouw die in een impuls verhuisd van haar Schotse dorp naar Stratford-Upon-Avon. Inderdaad, de geboorteplaats van William Shakespeare. Ze krijgt 4,5 van 5 sterren voor haar debuutroman. Als je Shakespeare zegt, dan zeg je ‘A Midsummer Night’s Dream’. Daar komt de titel van haar boek natuurlijk vandaan. Een romantische komedie. Speelt in Griekenland. Dat romantische is wel de parallel met ons nummer. Je hoort de zomeravond in het nummer. En in de tekst van de hand van Chris: One summer’s night I was lying awake. Your sleeping presence made my head so light’. Een mooie lichte tekst. Dat was ook wel eens anders. The Sweetest Lie is daar een voorbode van. Daarna belanden we vrij snel in de ultieme somberheid van Chris’ teksten: Your name.