The sweetest lie (1986)

The sweetest lie (https://youtu.be/-D8Zm3iSgpk). Weer geen cover. Ik schreef er al eerder over. Maar het blijft me toch bezighouden. Divaz was in de beginjaren (pak ‘m beet de eerste vijf) principieel tegen het spelen van covers. Wonderlijk. Ik denk dat elke beginnende (normale) band begint met het coveren van nummers van hun favoriete bands. Bij Improvisatie 3 schreef ik al over Good Times van Chic. Dat was het eerste nummer van mijn eerste (echte) band in Police-samenstelling: drums, bas, gitaar. We praten over 1979, twee jaar na de oprichting van The Police zelf. Ik kan me nog de schoolreis naar London in 1979 herinneren, waar de muziek van The Police een belangrijke plaats had. Ik geloof dat we Walking on the moon en So Lonely zongen, al wandelend door Soho. Regatta de Blanc was net verschenen. Op 2 oktober. Wij waren rond de herfstvakantie in Londen. Op zoek naar een optreden van The Police? Die waren in het kader van hun The Police around the world tour al vertrokken uit Engeland, waar ze op 23 september hun laatste optreden gaven. Eerder die zomer speelden ze in Nederland. Op Pinkpop. Op 4 juni. Het was niet hun eerste kennismaking met Nederland (en vice versa). Ze speelden eerder al zes keer in het land. In illustere zalen als De Kienstobbe in Tweede Exloërmond. En Maf Centrum in Maasbree. Terugkijkend waren dat soort optredens buitenkansen om bij het begin van hun geschiedenis te zijn. De vraag is natuurlijk of ze ook zo’n uitgebreide cassettebandjesverzameling hebben van hun vroege repetities. Van het ontstaan van hun nummers? Of zou het Divaz hitarchief een unieke verzameling opnamen zijn? Voer voor musicologisch onderzoek? Het geluid van de jaren tachtig, negentig, 00 en 10? Honderden of duizenden uren opnamen, waarin je de ontwikkeling van Divaz vanaf het begin kunt volgen. Zoals de opnames van Kate Bush die op internet te vinden zijn/waren (zie bijvoorbeeld: http://www.dongrays.com/kate-bush/mp3/early/SomethingLikeASong1.mp3). Ook opnames met een cassettedeck gemaakt vanaf haar vijftiende: piano en zang. Ik geloof dat ze zo’n 200 nummers heeft opgenomen in die tijd. Voor haar was het afgelopen op het moment dat ze ontdekt werd. Dat moment hebben wij zorgvuldig kunnen vermijden. Met hulp van Jan Kiewiet de Jonge, zoals ik eerder al schreef. Wij hebben zo’n 200 cassettetapes! En de laatste jaren opnames met de dictafoon-functie van onze mobiele telefoons.

Onze muziek uit de beginjaren is behoorlijk gearrangeerd. Dat hoor je ook bij The sweetest lie. Er is zeg maar over nagedacht. We hadden ook regelmatig thuiswerksessies, waarin we zang en andere arrangementen maakten en oefenden. Vanaf de jaren negentig gebruikten Peter en ik daar ook onze Atara 520 en 1040 ST voor. Kon je met toetsen een aantal sporen naast elkaar inspelen. Om het daarna na te zingen. Of te printen voor Wim als het om een saxofoonlijntje ging. We hebben op die manier ook nog een echt songbook gemaakt van onze eerste CD. Een dik boekwerk, waarin de akkoorden- en zangpartijen helemaal uitgeschreven zijn. Indrukwekkend en nooit gebruikt. Tenminste, niet anders dan dat we het songbook samen met een verzegelde CD bij een notaris – Geert – hebben achtergelaten om later aan te kunnen tonen dat het onze nummers waren. Mochten ze gecoverd worden. Dat is nog niet gebeurt, maar die enveloppe ligt nog steeds in de kluis van de notaris. Voor het geval we onze auteursrechten moeten aantonen. Eenieder is gewaarschuwd. Voor de zekerheid: dat hebben we ook met onze tweede CD gedaan.

Vandaag heb ik een boeiende video bekeken over Superstition van Stevie Wonder: What makes this song great? Episode 81 van Rick Beato. Ik schreef al eerder over Superstition en de link van het nummer met Jeff Beck (https://www.youtube.com/watch?v=WHVPaifiBuY). Zie de blog over Idea 1. Het nummer kan ook prima als rock-nummer gespeeld worden. Rick Beato noemt dit ook aan het begin van zijn video. Het begin van het nummer – de drumpartij – is overigens van Jeff Beck, zo wil het verhaal. Prachtig hoe Rick het nummer analyseert (https://www.youtube.com/watch?v=M7d7AL5Tvn4). En de instrumenten los van elkaar laat horen, inclusief hun echo op aparte sporen. Het is grappig om te horen dat op een van de sporen de stem van Stevie Wonder staat, die de blazers aanwijzingen geeft (tijdens de opname, in het originele nummer!) en voorzingt wat ze moeten gaan blazen. De blazers hadden mogelijk zoveel moeite met de partij, dat zelfs tijdens de definitieve opname ze nog enige hulp nodig hadden. Je hoort ‘m zeggen: “Place off, place off, make it sound better” en daarna het voorzingen door Stevie. Een paar weken terug hebben we het nummer weer in kleine bezetting gespeeld. In Vierhouten. Op de camping bij Peter en Marianne. De vlog van Rick Beato kan ons weer een stukje verder op weg helpen. Handig hoe bijna alle partijen apart langskomen. Op naar meer covers.